Για όσους δεν το έχουν ακόμη κατανοήσει, για εκείνους που επιμελώς στρουθοκαμηλίζουν και για κάποιους που με επίγνωση αντιστέκονται, όχι τώρα, μα εδώ και πολύ καιρό.

Το σύστημα μας ξόφλησε. Το καπιταλιστικό σύστημα απέτυχε. Οι ιδεολογίες της μιας και της άλλης πλευράς ξέφτισαν.

Η πτώση της ανθρώπινης συνείδησιακής ηθικής αυταξίας είναι προ των πυλών.

Ελευθερία και ευτυχία ως φυσική συνέπεια πλέον δεν δέχονται συντονισμένη επίθεση, προσβολή ή πολιορκία…έχουν ήδη τιθασευτεί. Έχουν πια κατασταλεί με τον πιο ανορθόδοξα καθολικό τρόπο.

Ακόμη όμως, και σε τούτες τις ιστορικές στιγμές της ανθρώπινης έκπτωσης, πολλοί εκεί έξω ευαγγελίζονται τους άμεμπτους, τους παντογνώστες, τους εκλεκτούς, τους γραμματείς και τους φαρισαίους της νέας εποχής.

Παρατηρώ τόσες μέρες σεντόνια απόψεων να κατακλύζουν την αρχική μου στα κοινωνικά δίκτυα από δαύτους. Παρατηρώ ότι η ζωή μας έγινε ένα hashtag.

Παρατηρώ πως καταντήσαμε μια δίεση, μια ευθεία γραμμή, μια καμπύλη, ένας αριθμός και μια τελεία. Παρατηρώ ότι ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν, σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Παρατηρώ υποκρισία και βαρβαρισμούς. Παρατηρώ, δυστυχώς. Παρατηρώ……

Σε όλα τούτα που παρατηρώ δηλώνω πως αντιστέκομαι.

Αντιστέκομαι ακούγοντας μια όμορφη μελωδία. Αντιστέκομαι διαβάζοντας ένα όμορφο βιβλίο. Αντιστέκομαι γράφοντας σε δυο αράδες τις σκέψεις μου για όσα θυμάμαι από ‘μένα, για όσα νοσταλγώ από αλλοτινές εποχές -κι ας μην τις έχω ζήσει-, για ‘ κείνα που ποθώ η γενιά μου να κερδίσει, για τ’ όνειρά μου. Αντιστέκομαι αμφισβητώντας ό,τι μου μοιάζει με επιδερμική σκέψη. Αντιστέκομαι αμφισβητώντας.

Ναι. αμφισβητώντας. Αμφισβητώ τη ζωή που φτιάξαμε. Αμφισβητώ όλη αυτή την υλιστική άποψη της ζωής που υιοθετήσαμε. Γιατί πράγματι την υιοθετήσαμε!

Ένα με το πετσί μας έγινε.

Ακόμη και μπρος στην επιβίωση ανταγωνιζόμαστε ποιος θα πάρει τα περισσότερα από τα ράφια των supermarket και τα φαρμακεία. Ακόμα και τώρα μικρόψυχοι υλιστές είμαστε.

Αμφισβητώ τα υποκριτικά χειροκροτήματα στο ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό, καθώς οι άνθρωποι που τα επιτάσσουν, οι περισσότεροι από αυτούς που τα διαδίδουν και πολλοί από εκείνους που ανταποκρίνονται, υπήρξαν κάποτε θιασώτες της συρρίκνωσης των δημόσιων νοσοκομειακών ιδρυμάτων, του ευτελισμού της δημόσιας υγείας, της απαράδεκτης και υποτιμητικής προσέγγισης των εργαζόμενων λειτουργών της δημόσιας υγείας με τη λογική εξουσιάζοντος – εξουσιαζόμενου στις πρότερες εποχές της ευημερίας και στο μέλλον οι ίδιοι θα υπάρξουν “ιεροκήρυκες” της μετά-convid-19 αισχροκέρδιας των φαρμακοβιομηχανιών.

Αμφισβητώ την γενιά μας. Αμφισβητώ τις νεότερες γενιές. Αμφισβητώ το σύστημα. Αμφισβητώ και σταματώ.

Σταματώ να σκέφτομαι εγωιστικά. Κοιτώ λίγο πιο βαθιά. Ελπίζω σε έναν καλύτερο κόσμο.

Υπόσχομαι να τον διεκδικήσω. Και θα τον διεκδικήσω για τους γονείς μου, για τα παιδιά μου, για τις γενιές που έρχονται – για να έλθουν-, για εμένα.

Όλους εσάς τους #μένουμε_σπίτι σας λέω πως είστε υποκριτές.

Κι εγώ #μένω_σπίτι, αλλά δεν φαρισαΐζω.

Κι εγώ #μένω_σπίτι, αλλά δεν αναλώνομαι σε ανούσια ποσταρίσματα.

Κι εγώ #μένω_σπίτι, γνωρίζοντας την συλλογική ευθύνη που φέρω και ατομικά.

Κι εγώ #μένω_σπίτι, αλλά δεν κάνω κήρυγμα σε κανέναν άλλο πέρα από τον ίδιο μου τον εαυτό.

Γι’ αυτό, λοιπόν, όλους εσάς τους #μένουμε_σπίτι σας καλώ να σκεφτείτε πόσες φορές λοιδορήσατε την συλλογικότητα κοιτώντας τον…

Σας καλώ να αναλογιστείτε τι πρέπει συλλογικά να κάνουμε την επόμενη ημέρα.

Σας καλώ να παρατηρήσετε, να αντισταθείτε, να αμφισβητήσετε, να σταματήσετε, να κοιτάξετε, να ελπίσετε, να υποσχεθείτε, να διεκδικήσετε.

Μόνο που αυτή τη φορά θα πρέπει να το κάνετε συλλογικά. Ξεχάστε για μια φορά την ατομική σας ευθύνη έναντι του εαυτού σας και υιοθετήστε τη συλλογική ευθύνη του εαυτού σας.

Δήμητρα Σωτ. Καραγγέλη

Δικηγόρος

KRINI LIVE