Τρεις Φιλόλογοι μίλησαν και συγκίνησαν για την πορεία του Αποστόλη Σακκά

Τρεις άνθρωποι που γνωρίζουν χρόνια τώρα τον Αποστόλη Σακκά, ο οποίος με τους στίχους και τη μουσική του, προάγει πολιτισμό

Συγκινητικές υπήρξαν οι τοποθετήσεις τριών ανθρώπων που μίλησαν για την πορεία του τοπικού μουσικού-στιχουργού Αποστολή Σακκά, στην εκδήλωση παρουσίαση (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ) του νέου του άλμπουμ «Μεταξύ Σοβαρού και Αστείου».

Τρεις άνθρωποι που γνωρίζουν χρόνια τώρα τον Αποστόλη Σακκά, ο οποίος με τους στίχους και τη μουσική του, προάγει πολιτισμό, όπως κάθε άτομο που ασχολείται με κάθε μορφή Τέχνης.

Ο Κώστας Μιχαλάκης, εκπαιδευτικός, η Αθανασία Τσιοτινού, εκπαιδευτικός και η Μαρία Μουτσάκη στιχουργός, μίλησαν για την πορεία του Αποστόλη, από τα παιδικά του χρόνια, την πορεία του στο σχολείο αλλά και την μουσική, έως και σήμερα που κατέχει ένα πλούσιο βιογραφικό με πολλές συνεργασίες.

Για τον άνθρωπο και ξάδελφο του, Αποστόλη Σακκά, μίλησε ο συντοπίτης εκπαιδευτικός κ. Κώστας Μιχαλάκης. Ο Φαρκαδόνιος εκπαιδευτικός επικέντρωσε την προσοχή του στα παιδικά χρόνια, του Σακκά και Μιχαλάκη και σε όλα εκείνα τα στοιχεία που σημάδευσαν την παιδική, εφηβική και φιλική τους πορεία. Ανέτρεξε στο παρελθόν μεταφέροντας στιγμές των παιδικών χρόνων και των ονείρων, που και οι δυο τους έκαναν πραγματικότητα.

Στην γνωριμία της με τον Αποστόλη Σακκά, αναφέρθηκε η Αθανασία Τσιοτινού, εκπαιδευτικός. Μίλησε για το φίλο Αποστόλη Σακκά, για τον χαρακτήρα του αλλά ταυτόχρονα και τη δίψα του και το ταλέντο στην μουσική.

Ανατρέχοντας και η ίδια στο παρελθόν επικέντρωσε την προσοχή της στην γνωριμία της στο ΓΕΛ Φαρκαδόνας, όταν εκείνη μεταπήδησε από το Γυμνάσιο Ζάρκου στο Λύκειο. Αναφέρθηκε στο ταλέντο του και στη διάθεση του για την μουσική και τους στίχους που έγραφε από μικρό παιδί.

Τέλος η Μαρία Μουτσάκη αναφέρθηκε στη μουσική και στιχουργική προσφορά του Αποστόλη Σακκά, μιλώντας για το ταλέντο του. Χαρακτήρισε τα μουσικά και στιχουργικά βήματα σταθερά, που τον ώθησαν στην κορυφή και την καταξίωση, όπως και για τις συνεργασίες του με σημαντικούς καλλιτέχνες.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ Κ. ΘΑΝΑΣΙΑΣ ΤΣΙΟΤΙΝΟΥ:

Θα ήθελα να μιλήσω πρώτα απ’ όλα για τον δικό μας, το δικό μου Αποστόλη, το φίλο μου, το συμμαθητή μου, τον Αποστόλη των μαθητικών μου χρόνων, τον Αποστόλη της Φαρκαδόνας και της Αθήνας. Στη συνέχεια θα μιλήσω για τον Αποστόλη το μουσικό και στιχουργό.
Ακούγοντας τα τραγούδια του Αποστόλη, σε στίχους δικούς του και της συναδέλφου Μαρίας Μουτσάκη έκανα ένα πολύ μεγάλο ταξίδι στο χτες και μέσα από τη μουσική του Αποστόλη έφτασα στο σήμερα. Πρώτος σταθμός το Λύκειο Φαρκαδόνας, όταν ήμασταν στο ίδιο τμήμα με τον Αποστόλη. Θυμήθηκα κάτι πρωινά της Δευτέρας κι έφερα στο νου μου τον Αποστόλη ξενυχτισμένο, σχεδόν να κοιμάται πάνω στο θρανίο. Ο Αποστόλης, μαθητής ακόμα, δούλευε στα μπουζούκια, στα κέντρα της εποχής εκείνης. Δεν είχαμε κρίση, τα ξενυχτάδικα ήταν ανοιχτά και την Κυριακή με αποτέλεσμα τη Δευτέρα το πρωί ο Αποστόλης να σέρνεται κυριολεκτικά.
Δεύτερος σταθμός η Αθήνα. Ήμουν ήδη εκεί όταν ήρθε ο Αποστόλης για να πάει στη σχολή του Πολυκανδριώτη. Τότε ήταν που κάθε πρωί εμφανιζόταν στο πρωινό του MEGA που παρουσίαζαν η Έλντα Πανοπούλου και η Σοφία Βόσσου με την οποία ο Αποστόλης συνεργάστηκε πολλές φορές έκτοτε. Θυμήθηκα πόσο στεναχωριόμουνα γιατί δούλευα τα πρωινά και δεν μπορούσα να δω το συμμαθητή μου να παίζει μπουζούκι στην τηλεόραση.
Σεργιανίζοντας στους Αμπελόκηπους και στα Εξάρχεια του χτες, συναντήθηκα με τη μουσική του Αποστόλη και τους στίχους της Μαρίας στο σήμερα. Η συνάντηση έγινε κάπου «Κάτω από την Ακρόπολη». Εκεί βρήκα μια θεότρελη να φλερτάρει με την Ανατολή και τη Δύση. Όχι μόνο θεότρελη αλλά και καλόβολη, που από τη μια δεν θέλει αφεντάδες και διώχνει τους εχθρούς και από την άλλη κάνει τεμενάδες, μπάζει λιμοκοντόρους, δεν μπορεί ζωή χωρίς βαρβάρους. Είναι και πικρόχολη, μέλι και μεράκι αλλά και μας κερνά φαρμάκι. «Κάτω από την Ακρόπολη» συνάντησα την ίδια την Ελλάδα.
Συνεχίζοντας το σεργιάνι στη μουσική συνάντησα τον Αποστόλη, τον λυρικό, τον έντεχνο αλλά και τον Αποστόλη τον λαϊκό. Έντεχνος στα τραγούδια «Τα σύνορα» και «Θύμησες», σε στίχους της Μαρίας το πρώτο και σε στίχους του Αποστόλη το δεύτερο.

Φοβεροί οι στίχοι και στα δύο τραγούδια, φοβερή η μουσική εισαγωγή στο τραγούδι «Θύμησες».

«ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ» (ερωτικό τραγούδι)
Απ’ του βουνού την κορυφή στης θάλασσας τα βάθη
Κι από το βλέμμα ως την ψυχή ίδιος γκρεμός-γλυκός γκρεμός-αχ, μέλι κι αγκάθι…
Στου παραδείσου την αυλή το πάθος δε χωράει
Κι ότι σ’ αγάπησα πολύ κανείς θεός-μικρός θεός-δε συγχωράει.

«ΘΥΜΗΣΕΣ»
Βάρκα μου αραγμένη σ’ ακροθαλασσιά σε βλέπω η καημένη από μακριά.
Κι απ’ τα μαύρα ξένα θύμισες παλιά ταξίδια ονειρεμένα σε μέρη μαγικά.

Λαϊκός στα τραγούδια « Άσε τη μαμά σου» και «Ο Παππούς» σε στίχους δικούς του και τα δύο. Και τα δύο τραγούδια έχουν άρωμα και χρώμα παλιών εποχών. Το «Άσε τη μαμά σου» πρόκειται για ένα πολύ καλό λαϊκό τραγούδι. Τολμώ να πω ότι μου θύμισε κάτι από Καλδάρα, Βίρβο και Τσιτσάνη. Όσο για τον «Παππού», ακούγοντάς το, ανακαλύπτεις ότι ο Αποστόλης δεν έχει μόνο ταλέντο, αλλά και χιούμορ. Τι να πω για τις «Κακές παρέες». Εδώ η Μαρία μαζί με τον Αποστόλη δίνουν οδηγίες προς «ναυτιλομένους», πως μπορείς να γλιτώσεις από την πεθερά σου και τη γκρίνια της, κάνοντας απλά διπλή ζωή.

Φίλε, απ’ το χαλκά σου κι απ’ την πεθερά σου κόψε πριν σε φάει το μαράζι…
Κλείσε κούρσα για βολτίτσες, τρέλες, γλέντια, γκομενίτσες.
Αν τη μέρα είσαι χαμένος, βγες τη νύχτα κερδισμένος…
Έξω μόρτης κι αλανιάρης και στο πάγκο κατεργάρης.

Στο τραγούδι «Ο γιος του Μπάμπη» ο Αποστόλης τολμάει να κάνει και πολιτική-κοινωνική καταγγελία, θυμίζοντάς μας τον Παύλο Σιδηρόπουλο και τον Μπάμπη τον Φλου.

Δεν έχω τραστ δεν είμαι boss ούτε κι υπουργός…
Πως ζω σε κράτος δανεικό κι εγώ χαζογελώ
που ψάχνω για ιδανικό σε κόσμο παλαβό…

μας λένε «θα», μας λένε «μη» γίναμε κι αριθμοί…
Γι’ αυτό και εγώ θα πάω για ραστ με κάποια σουρλουλού
γιατί είμαι ο γιος του Μπάμπη του Φλου και είμαι στο αλλού!

Στο «Γεννήθηκα μια Κυριακή», με την υπογραφή της Μαρίας, βρίσκουμε χαρακτηριστικά του Έλληνα, λίγο ονειροπόλος, λίγο αιθεροβάμων, ζει μέσα στο ψέμα, ονειρεύεται και περιμένει θαύματα.

Στο κύμα πάνω προχωρώ, στα σύννεφα πετάω
Πάνω στη γη δεν έμαθα ποτέ να περπατάω.
Άσε τα ζόρια βρε ζωή και στείλε κάνα θαύμα
Εγώ μόνο τα όνειρα έχω να κάνω τάμα.

Στη «Ζάχαρη» έχουμε ένα ωραίο πάντρεμα στίχων και μουσικής. Η ωραία μουσική του Αποστόλη συναντάει τους ωραίους στίχους της Μαρίας. Πρόκειται για μια ευτυχή συγκυρία. Η «Ζάχαρη» δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας ύμνος στον παράνομο έρωτα.

Μας το’χε πει μια μάντισσα του έρωτα Πυθία
πως με τα μάτια τα κλειστά δεν πιάνεται αμαρτία…
Έμεινα στήλη ζάχαρης, ακίνητος στο χρόνο
μαρμαρωμένος βασιλιάς σ’ ένα σερμπέτι θρόνο…
Κι αν έρθουν οι αναμάρτητοι τις πέτρες να σηκώσουν
το «απεταξάμην» πριν να πουν κι αυτοί θα ζαχαρώσουν.

Τελικά, αν και μπήκα σ’ ένα «Πετροκάραβο», κατάφερα να ταξιδέψω στο χρόνο, από το χτες στο σήμερα, να περιπλανηθώ σε διάφορα μέρη με το νου και την καρδιά. Οι στίχοι της Μαρίας, η μουσική του Αποστόλη και η φωνή του Μάκη Σεβίλογλου και της Χριστίνας Μιχαλάκη δημιούργησαν ένα μοναδικό ερωτικό τραγούδι.

Χρόνια στη σιωπή, μ’ ανοιχτά πανιά
Πέτρα το σκαρί, πέτρα κι η καρδιά.
Πώς να ταξιδέψω που’ μαι πετροκάραβο κι είσαι θάλασσα.
Μόνο ν’ αγναντέψω τ’ όνειρο που φάνηκε σαν σ’ αντάμωσα.

Πώς να λησμονήσω τη στεριά που μ’ έθρεψε κόρη μάγισσα.
Πώς να συγκρατήσω την ορμή που μ’ έπιασε σαν σ’ αγάπησα.

Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθώ στις εξαιρετικές ερμηνείες της Λίνας Νούτσου στο τραγούδι «Τα σύνορα» και της Φανής Μπαρμπή στο τραγούδι «Θύμησες». Όσο για τη φωνή του Αποστόλη, τι να πω. Πρόκειται για μια ζεστή, οικεία και αγαπημένη φωνή. Θα ήθελα να κλείσω λέγοντας ότι είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι σήμερα εδώ και μιλάω για το cd του Αποστόλη. Ευχαριστώ πολύ τον Αποστόλη για την τιμή που μου έκανε.

ΤΣΙΟΤΙΝΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΑ
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ-ΘΕΑΤΡΟΛΟΓΟΣ